Σάσα Μπάρον Κόεν: 53 ετών ο κωμικός με τα χίλια πρόσωπα [photos]

Αν και τα τελευταία χρόνια δείχνει να έχει χάσει την ντελιριακή εφευρετικότητα που τον έκανε δημοφιλή, σπαρταριστό και πολιτικά τρισδιάστατο, ο Άγγλος κωμικός είναι πάντα εδώ, ικανός για την πιο απροσδόκητη μεταμόρφωση.

Προτού η κωμωδία φτάσει στην σημερινή της πρόσκαιρη παρακμή, απόρροια καιρών που αναζητούν επιτακτικά το πολιτικά σωστό και μπορούν να καταστρέψουν, όχι ακριβώς χιουμοριστικά, εκείνο που πιστεύουν ότι τους απειλεί, ο Σάσα Μπάρον Κόεν πρόλαβε να σαρώσει μια σκηνή που τον έφτασε στην διασημότητα.

Ο λόγος του, σαφώς πολιτικός, κατάφερε μέσα από τέσσερεις κύριες μεταμορφώσεις να σατιρίσει μια πραγματικότητα μισαλλόδοξη, αντιλήψεις φωλιασμένες μέσα σε τύπους και συμπεριφορές που συχνά περνούν ως απαλλαγμένα προκαταλήψεων. Ο Ali G, o Borat, o Brunο και δικτάτορας Αλαντίν ήταν τέσσερεις περσόνες που ο Κόεν προχώρησε στο...απροχώρητο (όλες οι συνεντεύξεις του είναι in character), ενίοτε σε βαθμό κινδύνου της σωματικής του ακεραιότητας, ενώ ουκ ολίγες φορές έχει αντιμετωπίσει φασαρίες με θιγμένους, δικαστήρια, εξωδικαστικές τακτοποιήσεις, ακόμα και εθνική κριτική (από το Καζακστάν, που πάντως αργότερα είδε τα οφέλη και άλλξε στάση).

Από τους χαρακτήρες αυτούς δεν πρέπει να υπάρχει σοβαρή αμφιβολία από κάπου ότι είναι o εξής ένας, ο Μπόρατ. Αυτή η απίθανη κατασκευή ανθρωπότυπου, πρωτότυπη, αυτοσχεδιαστικά ευφυής και τέλειο όχημα πληθώρας κριτικών σχημάτων αλλά και εξαντλητικού γέλιου, τον έφτασε δύο φορές ως τα Όσκαρ για Καλύτερο Σενάριο. Υπάρχουν θαυμαστές και της συνέχειας του 2020, για τον υπογράφοντα προϊόν καιροσκοπισμού, εύλογου ίσως λόγω των συνθηκών αλλά κωμικά αποτυχημένου και σατιρικά... μαϊκλμουρικού, υπέρ του χιουμοριστικά δέοντος δημαγωγικού. Προφανώς υπάρχουν αυτοί που θεωρούν ότι δέον δεν υπάρχει στη σάτιρα και τέλος πάντων ποιος το καθορίζει, δεκτά όλα, δεν μπορούμε να είμαστε όλοι πάντα σύμφωνοι.

Διάστικτα στην διαδρομή του, ο Κοέν έσπασε τον εμπνευσμένο από τον μεταμορφωτικό Πίτερ Σέλερς χαρακτήρα του, παίζοντας σε ταινίες που εκμεταλλεύθηκαν μεν την σαλαμανδρική του ικανότητα, με σαφές απόγειο την προπέρσινη ταινία του Άαρον Σόρκιν, «Η Δίκη των 7 του Σικάγου», που του απέφερε και την τρίτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ, αυτή τη φορά ερμηνευτική. 

Να είναι γερός, να είναι διαυγής και να είναι και τυχερός να αλλάξει λίγο το κλίμα των ημερών, ώστε να μπορέσει να ευδοκιμήσει εκ νέου το κωμικό του φλέγμα, είναι απολύτως απαραίτητο. Ανυπομονούμε να τον δούμε στο «Disclaimer» του Αλφόνσο Κουαρόν.